Sonja van Kerkhoff 1989 - 98

deel twee English version

Van Nederlandse en Nieuw-Zeelandse afkomst (geboren in 1960) groeide ik op op een boerderij in Taranaki, (Aotearoa) Nieuw-Zeeland. Ik ging van school om in een slachthuis te gaan werken. Ik moest de vooroordelen van mijn arbeidersachtergrond en een ongelukkige kindertijd overwinnen voordat ik moedig genoeg was om naar de kunstacademie te gaan. Ik had geluk. Ik ben er van overtuigd dat deze achtergrond de hoofdoorzaak was waarom ik nooit Abstract Expressie als werkvorm kon accepteren. Mijn werk is altijd doordrongen geweest van het verhalende.

The cavity of the chest
aches under pressing stone,
the hills are as heavy as skulls.
Stressed bones constrain the hooked arch there.
In shadow, at the edge of night
the keystone bleeds.
Anger's geography,
bedrocked in distance.

Fire and Rain, houtsnede, 1990,
50 x 70 cm. Editie van 17.

Deze regels komen uit het gedicht New Vessels (1987) dat geschreven is door Sen McGlinn. Fire and Rain was een van de series van ongeveer 20 beelden die dit epische gedicht illustreerden.

Greetings Mother, 1990,
acryl op papier, 45 x 70 cm.

Greetings Mother was een andere tekening uit deze serie. Het schilderij dat hier is afgebeeld was een verwerking van mijn heimwee naar alles wat met Maori te maken heeft. Hier lopen mensen op het land en beheersen en controleren het. In Aotearoa (Nieuw Zeeland) verpersoonlijken we het land. Papatuanuki is onze moeder.

earth turns,
inclines her axis,
plough fields and snow fields
groan and begin.

New Vessels, the book.

Mijn eerste werken in Nederland waren antwoorden op de psychologische en spirituele kou die ik hier voelde. Mijn He Matua (Ouder)-afbeeldingen werden bozer en bozer. Schreeuwend om contact, ze uitdagend je in de ogen te kijken. Ik was er verbaasd over hoe kwaad ze waren en hoe moeilijk ik het vond hier te leven. Ze waren ook directe antwoorden op het gevoel dat ik had als een man te moeten schilderen om serieus genomen te worden door mijn leraren. Mij werd gezegd objectief te schilderen en met een grote verfkwast!

Deze Matua waren een aanpassing van de Nieuw-Zeelandse Maori poupou (voorouder)-figuur, die vaak verticaal werd uitgehouwen (de ene onder de andere, en die het erfgoed van een volk of stam weergaven). Ik gebruikte een geïsoleerde figuur in een vaag overgangsgebied waar de tong een hand werd die zowel naar een (baarmoederachtige) ruimte reikt als deze creëert voor een vrouwenlichaam. De meeste mensen zagen hierin exotische monsters die je niet serieus moest nemen. Ik werd er niet goed van dat ze monsters genoemd werden en dus stopte ik ermee ze te maken en begon meer directe tekst in mijn werk te gebruiken.

He Maatua (Ouders / Verdedigers),
atelier 1989.
Acryl op doek of papier.
Van 200 x 50 cm tot 70 x 50 cm.

meer Maatua.

And the sky returned to its proper place, 1992. Litho en zeefdruk op papier.
35 x 25 cm.
Editie van 15.

Ik gebruikte woorden om het concept van objectiviteit uit te dagen en mijn verhaal te vertellen. And the sky returned to its proper place, (En de lucht keerde terug naar zijn oorspronkelijke plaats) is een litho van een schreeuwende kip-vrouw. De tekst in de onderste schaduw luidt:

"Bugger off", shouted Chicken Little,
and the sky returned to its proper place.
("Rot op !", schreeuwde Kleine Kip, en de lucht keerde terug naar zijn oorspronkelijke plaats).

meer beelden

Ik was boos op het flagrante sexisme van de schilderafdeling en gebruikte opzettelijk de kip/ei-symbolen en door subjectieve kleur en vorm te gebruiken, om het verhaal een draai te geven. Ik vocht tegen het idee van het 'universele' zoals dat werd uitgedragen door mijn mannelijke leraren. Het was moeilijk omdat niemand scheen op te merken waar ik mee bezig was.

Eve's Apple, 1992. Litho en zeefdruk op papier.
25 cm in diameter.
Editie van 15.

De slang vormt de begrenzing -de wereld- of de geschiedenis. Maar de vloeiende lijnen lijken elk moment te kunnen gaan bewegen. De vrouwen zijn veroordeeld, en toch zijn ze dat niet.

Mijn werk kreeg
het predikaat -feministisch-,
alsof dat iets negatiefs was,
en het werd afgewezen.

Het lezen van
feministische literatuur
hield me gezond.

zie Latency
zie Eva was hier
zie A Wild animal feeds her young.

Meer grafiek

This text in English

Hier geven duidelijk beschrijvende tekeningen een aantal onderwerpen weer binnen ronde werelden. De beelden geven geen bepaald verhaal weer, maar stimuleren meer tot het metaforisch lezen van gedeeltelijk te herkennen scenario's.

Ik nam een doek, beplakte het met krantenpapier en streek er teer op en sneed daarna de woorden uit::

"That extreme egoism bred by total involvement".
(Dat uiterste egoïsme, gevoed door totale betrokkenheid).

Dat was wat ik dacht van de houding van de leraren over het maken van onafhankelijke kunst. Ik zette er zelfs "poten" onder zodat ik zelfs geen muur nodig had om het er aan op te hangen. Tijdens mijn afstudeertentoonstelling deed ik het zonder mijn object en projecteerde ik de tekst boven de deur. Ik realiseerde me tijdens deze strijd om serieus genomen te worden, dat de dialoog in de wereld van de kunst (wat die ook moge betekenen) belangrijk was. En ik realiseer me nu dat veel van mijn woede voortkwam uit isolement en gebrek aan dialoog. Ik ben ook niet zozeer bezorgd mijn meer figuratieve werk naast mijn meer tekstgericht werk te tonen. Het is niet nodig mijn vakkundigheid te bewijzen door het tonen van samenhang. Context en presentatie zijn belangrijk maar, "...consistency is the fetish of small minds." (Mark Twain)

Other art incorporating text
Sculpture
Painting