My work often is concerned with art as experience, combining the conceptual with the physical. In Memorials, the viewer first encounters a plaque with the text of a story about a feminine spirit's encounter with a garden, which clothing behind as a sign of mercy (memory).

Voor mijn afstuderen in beeldhouwen maakte ik een serie performances tijdens de Europes Kunst Academies Biennale; tijdens de opening op straat voor de vergaderzalen en in een oude kerk; in de stadsacademie zelf tijdens verschillende openings en op straat.

Ik koos de vorm van de 'gewone' een-op-een-ontmoeting waarbij ik een transparant dienblad met eierdopjes presenteerde als kunst die te koop was. Een studente die afstudeerde en zich ging bewegen in de kunstwereld.

Savour the Experience,
performance, 1993,
locatie: bij de ingang van de  
Stadsacademie, Maastricht.

Mijn doel was mensen over kunst te laten praten en ze er mee om te laten gaan. Elk object had de woorden "Savour the experience" ("Met smaak genieten van de ervaring") in zich gegraveerd, en dat was mijn mening. Dat kunst ervaring was en dat deze performance de aandacht richtte op de presentatie van een kunstervaring.

In 1994 gebruikte ik de opnames van deze performances om een video te maken over wat er gebeurt met een artiest als zij haar kunst aan de wereld presenteert.

Savour the Experience,
performance, 1993,
locatie: MECC, Maastricht.

Savour the Experience,
performance, 1993,
locatie: Landbouwbelang tijdens de
"Multiple Sounds" Opening, Maastricht.

Over de video in Engels

Voor de Change is a law of nature (Verandering is a natuurwet) performances lichtte ik de mensen in dat ik kunstvaluta als ruilmiddel had en presenteerde hun een paletvormig dienblad waarop 5 plastic munten lagen (in tinten doorzichtig grijs).

De meeste mensen namen in hun handen en keken ernaar, keken en doorheen en speelden ermee terwijl we spraken.

Mijn bedoeling was her ervan te overtuigen dat deze munten waarde hadden.

Hoewel het leek alsof ik ze aanmoedigde iets van mij te kopen of te onderhandelen, was mijn werklijke bedoeling hen aan het denken te zetten over 'waarde' en 'waarden' en in dit geval over hun eigen bijdrage aan dit proces.

Wat zij werkelijk aan het schatten waren, was het vertrouwen dat zij in mij hadden -de kunstenaar- en daardoor in het kunstwerk.

En dat was het concept dat in alles schuilging. Dat waarde en waarden gebaseerd zijn op het vertrouwen dat we in het product stellen en in de kunstwereld is het product werkelijk kunst van de kunstenaar, niet de verf.

Ik richtte de aandacht op deze munten als 'kunst' (en voorts op de geest/het esthetische) tijdens deze uitwisselingen, en dat benadrukte de morele kant van handelen, meer nog dan het belachelijk maken van 'originaliteit' of 'waarde'.

"Handelen is als een hemel, waarvan de zon betrouwbaarheid is en waarvan de maan waarheidsgetrouwheid is."

Bahá'u'lláh (Stichter van de Bah'áí geloof)

de nederlands komt....

I was focussing on the relevance of art (money) and about what happens during a transaction and the implied values that go with this, to reflect not only on the evitability of change but to see that it's not such a bad thing.

One aspect of these exchanges was that currency became a memento of change and exchange itself rather than only a means of trade.

Now these sound like lofty ideas, but you might wonder how did it really work with people not 'in' on my story. Well, we talked (engaged), and I mostly asked questions to direct them into thinking about these things and into giving me their own opinions on the value of things, beginning often with the lack of money.

I was stunned by the receptiveness of people, and it was a great learning experience as well as a lot of fun. People's faces, after the initial unease, would light up, and they really wanted to trade with me, because they valued 'values', not just because of the piece of plastic in their hands.

I made this piece partly in response to the Maastricht Treaty where free trade and a common currency among the EEC countries were two items agreed upon. Living in this city at the time and thinking about these issues, I thought, why not make an art currency whose value is changing and is based on human interaction rather than the idea of some standard form. In a sense these coins can be seen as some sort of universal currency in that the only clearly cultural characteristic is the English text.

Yet in another way they are hardly universal in that their individual value is dependent on particular cultural circumstances.

Maastricht is a provincial city at the periphery of Dutch decision-making, where there is a pride in their own language and distinctive Limburg culture.

However, at the same time, there is an awareness that the province of Limburg is seen as backward and remote by the majority of Dutch residents who live in the west. It is this type of nationalism that hinders many countries, nations, internally and externally.

I believe that an auxiliary currency (whether of language or of money) is necessary to facilitate communication (and we have it whether we like it or not, say in the power of the DM, which influences other European currencies) and it is healthier to decide on this as an auxiliary, rather than leave it to the majority becoming the deciding factor, where strange ideas such as cultural superiority might come into play.

The shades of grey (in the colour of the coins) refers not just to the complexities of identity and nationalism, but also to my belief that there isn't a particular superior or pure race or colour or answer.

One reason for mixing the idea of money with ethics in my performances was to get people to think about their own responsibility or engagement in this process, not only to do with nationalism or identity, but also to do with daily transactions.

We all need a sense of the myth, romance, the positive or the human, in order to work through our own disappointments, fears or ignorance.

I hope that my change coins bring a smile, some small change perhaps?